دکتر سعید زاهد - رئیس بنیاد فارس شناسی - در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: اساسا سعدی طنزسرا نیست و به طور کلی اهداف اصلی خود را در لابلای آثارش به زبان طنز بیان نمی کند. اما می توان گفت همواره نوعی مطایبات در کارهایش مشاهده می شود که گویی زنگ تفریحی در ذهن مخاطب است؛ زنگ تفریحی که در بطن خود حاوی نکات اخلاقی و اجتماعی است.
وی افزود: سعدی یکی از معدود شاعرانی است که علاوه بر تسلط به شعر، طبیب و انسان شناس قابلی برای دردهای جامعه بوده و همواره در درمان آلام اجتماعی کوشیده است. سعدی می کوشد معضلات تلخ و گزنده جامعه را در لفافه طنز انعکاس دهد.
زاهد، سعدی را انسان شناس زمان خویش خواند و تصریح کرد: به نظر می رسد بزرگ ترین حسن سعدی در توجه وی به تمدن اسلامی است؛ تمدنی که در زمان او تقریبا به اوج و شکوفایی رسیده بود. وی توانست به واسطه مهارتهای خود، چکیده این تمدن را در آثارش گسترش دهد و به شکل فرهنگ عمومی در اختیار مخاطبان بگذارد.
رئیس بنیاد فارس شناسی اضافه کرد: سعدی فرهنگ وری ارزشمند است. او نه تنها در این مقوله که در سایر مباحث نیز دارای چیره دستی و تسلط خاصی بوده است.
این پژوهشگر ادبی خاطرنشان کرد: گلستان سعدی به دلیل داشتن ویژگی های مختلف ادبی و فرهنگی از 700 سال پیش یعنی از زمان مکتبخانه ها، وارد کتابهای درسی شد. این کتاب به طور قطع نمونه کاملی از فرهنگ و حکمت است اما متاسفانه منتقدان ابعاد فرهنگی این کتاب را کمتر مورد توجه قرار داده و بیشتر به جنبه های ادبی آن اشاره کرده اند.
نظر شما